Lef kun je leren!

De dag dat ik besloot om overal ja op te zeggen. Het gebeurde toen ik 18 jaar oud was.
Ongeveer en half jaar voorafgaand aan deze dag ging ik met mijn toenmalige vriendje M. naar de bioscoop in Wageningen. Er draaide een film met Robin Williams, The Dead Poets`Society. Het verhaal gaat over een professor die lesgaf op een jongensschool in Engeland, een plek met een rijke history, gangen met vitrinekasten vol gewonnen bekers en foto`s van oud-studenten. Robin Williams speelde de professor die de jongens uitdaagt en inspireert...Pluk de dag is zijn devies, Carpe Diem...het leven is kort en ooit ben je niets meer dan een jongen op een foto in een vitrinekast. Hij neemt ze mee in zijn verhalen en gedichten, helpt ze zoeken naar hun eigen, authentieke geluid en vertelt hen over een oude, geheime genootschap, The Dead Poet`s Society.
Deze film sloeg bij mij in als een bom. Terwijl M. en ik naderhand in een café een biertje dronken heb ik alleen maar wezenloos voor me uitgestaard...Carpe Diem, pluk de dag...life is too short.
Ik was een verlegen meisje. Op de lagere school de pispaal met m`n rode haar, bleke huid en Lee Towers bril...Op de HAVO tegendraads, soort punk, new wave-achtig zooitje, een grillige en nogal ongelukkige puber. Ik probeerde de meer dan dramatische scheiding van mijn ouders te overleven en ondertussen mijn identiteit te vinden. Het gekke was dat ik me kan herinneren dat er al vanaf mijn allerjongste jaren, toen we net in Nederland woonden, een vuurtje brandde in m`n zijn...Verlegen of niet, ik nam een dichtbundel mee van Robert Burns en vroeg op 8 jarige leeftijd op school of ik er iets uit mocht voordragen. Plat Schots in een klas vol kinderen. Was geen succes.
Later wilde ik naar de Kunstacademie, maar het leek iets dat te ver weg was, voor andere mensen. Schilderen was mijn eerste Grote Liefde, maar ik kon me simpelweg niet voorstellen dat wat ik maakte goed genoeg zou zijn voor een kunstopleiding. Totdat ik The Dead Poet`s Society zag. Carpe Diem...Life `s too short...
Ik trok m`n stoute, creatieve schoenen aan en besloot om toelating te doen. Twee dagen werkten honderden creatievelingen in grote klaslokalen aan verschillende opdrachten. Er zouden maximaal 30 mensen per richting worden aangenomen. Tussendoor werden we om beurten opgeroepen om plaats te nemen voor een commissie om ons eigen werk te laten zien en verdedigen. Dood en doodeng vond ik het.
Ik werd aangenomen. Ik. Werd. Aangenomen. De wereld veranderde die dag. De wereld had opeens mogelijkheden en ik mocht kennelijk ook in die wereld zijn. Er was lichtheid en kleur, er was ruimte en aandacht. Zoals ik al schreef aan het begin van dit stuk, ik was 18 en ik besloot om overal ja op te zeggen. Carpe Diem. Ik wilde losbreken van mijn angsten, verlegenheid, geen slachtoffer zijn van oude pesterijen, scheidingen en weet-ik-veel-wat...Om dat te doen voelde ik dat ik mezelf zou moeten lanceren, de diepte in om de hoogte ooit te kunnen bereiken...Eerst 'JA' zeggen en dan daarna maar kijken hoe ik het voor elkaar zou kunnen krijgen, leren denken in mogelijkheden, leren opstaan door soms heel hard en ongenadig op m`n bek te gaan. Maar niet nee zeggen uit angst. Dat nooit.
Deze manier van leven heeft mij af en toe in heel benarde situaties doen belanden. Ik heb er slapeloze nachten van gehad en me af en toe verschrikkelijk klein en ongemakkelijk gevoeld. Veel vaker echter, heeft het me versteld doen staan van wat er allemaal mogelijk is, als je het maar probeert. Als je maar open blijft staan, nieuwsgierig net en, heel belangrijk, communiceert met de mensen om je heen. We zijn hier ten slotte allemaal voor het eerst en eigenlijk weten we geen van allen waar we mee bezig zijn, toch? Laten we er dan in godsnaam alles uithalen, het beste van maken en mooie dingen doen! Carpe Diem, life`s too short, zeg maar JA tegen `t Leven, je bent er nu toch!

Reacties

Noor 2020-09-24 08:49:11 Hoi Julie! Wat een onwijs leuk stukje om te lezen, zo persoonlijk ❤️????
Noor 2020-09-24 13:20:28 Hoi Julie! Wat een onwijs leuk stukje om te lezen, zo persoonlijk ❤️????
Mariëtte 2020-10-01 23:20:53 Wat een wijsheid geweldig! En jij bent 18 ik 62 ik zou een hoop van je kunnen leren. Om te beginnen ja-zeggen tegen wat er op mijn pad komt.
Dank je voor deze inspiratie.

Plaats hier je reactie!


Je bericht wordt verzonden...